ความสวย…ช่วยไม่ได้

เรามักตัดพ้อต่อว่าโชคชะตาในเรื่อง “ความสวย” ฉันยังเชื่อเสมอว่า…ผู้หญิงทุกคนอยากสวย เพราะแม้แต่ตัวฉันเอง ก็ยังอยากสวย แต่ในเมื่อหน้าตาไม่เอื้ออำนวย (จงมองอย่างไม่เข้าข้างตัวเอง และอย่าเชื่อคำที่ว่า “ขึ้นชื่อว่าผู้หญิง…สวยทุกคน” เอาจริงๆ นะ บางคนก็ไม่สวย

ยกเว้นคำกล่าวที่ว่า “ความสวย…สวยมาจากข้างใน” แต่กว่าจะไปถึงข้างใน เราก็โดนประเมินจากข้างนอกก่อนอยู่ดี เพราะฉะนั้น ดูดีไว้ก่อน เท่าที่สามารถทำได้ แต่ไม่ถึงกับต้องแปลงร่าง เพื่อเป็นประตูบานแรกที่เชิญชวนใครต่อใครให้เข้าไปดูใจ หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า “เรียกแขก”)

ผู้หญิงเราก็เลยต้องคิดค้นหาองค์ประกอบอื่นมาช่วยเสริมให้ที่คิดว่าแย่ ดูดีขึ้น พอไปวัดไปวาได้มากขึ้น สะอาดขึ้น ถ้าจะให้ดี ทำให้น่ามองขึ้นก็จะดีมาก (อันนี้บอกทั้งตัวเอง และบอกหมอประจำคลินิกเสริมความงาม รวมถึงพนักงานขายเครื่องสำอาง)

ไอ้คนที่สวยอยู่แล้ว ก็อยากที่จะสวยยิ่งๆ ขึ้นไปอีก สวย…เพื่อให้คนอย่างเราแอบนินทาในใจว่า “มึงจะสวยไปไหนอีก?” “กูตามไม่ทันแล้วนะ”

ฉันจึงมั่นใจว่า การแต่งเติมเสริมความงาม เป็นความจำเป็นหนึ่งในชีวิตของลูกผู้หญิงทุกคน ผัวไม่มี แฟนไม่มาไม่เป็นไร ขอวุ่นวายเรื่องร่างกายและหน้าตาเอาไว้ก่อน เพราะถ้าดีได้ แฟนๆ ผัวๆ ก็จะตามๆ กันมาเอง  

โอเค! ถ้ามองกระจกแล้วก็สรุปได้ว่า “เราไม่สวย” แต่กำลังพยายามทำให้สวย แล้วก็ตัดพ้อต่อว่าชะตาชีวิตตัวเอง ลุกลามไปถึงบรรพบุรุษ ว่าอุปสรรคในชีวิตทั้งหมดที่ผ่านมา เพราะเหตุผลเดียวคือ “ไม่สวย” ไม่มีแฟน…เพราะไม่สวย สมัครงานไม่ได้…เพราะไม่สวย หางานดีๆ ทำไม่ได้…เพราะไม่สวย 

ผู้ชายไม่มอง…เพราะไม่สวย หน้าอย่างนี้ไม่มีใครเอา หรือบางรายแฟนทิ้งไปมีคนใหม่ ที่เขาสวยกว่า แซบกว่า เลยพาลเจ็บแค้น หดหู่ ทุกข์ใจ จะหาเงินไปทำศัลยกรรมก็ไม่มีเงินพอ

ฉันอยากให้เราลองมองผ่านโมเมนต์นี้ไปก่อน แล้วลองถามคนสวยดูซิว่า…เขารู้สึกว่าตัวเองโชคดีไหมที่เกิดมาสวย? 

เคยได้ยินใครบ่นให้ฟังไหมว่า…รู้สึกเหมือนตัวเองดีอยู่อย่างเดียวคือ “สวย”? 

ฟังแล้วน่าสงสารหรือน่าหมั่นไส้ดี? 

หลายเรื่อง หลายปัญหาในชีวิต เกิดขึ้นเพราะอะไร? 
เพราะสวย…ที่ยังไงๆ ก็ต้องมีคนสวยกว่า 
เพราะสวย…ที่สุดท้ายก็รักษามันไว้ไม่ได้ตลอดชีวิต 
เพราะสวย…ชีวิตรักถึงวุ่นวายไม่รู้จักจบ 
เพราะสวย…บางครั้งก็ทำให้ยึดติด มั่นใจ ไร้สติ 
เพราะสวย…ทำให้หลายปัญหามาจากความประมาท ทระนงตน และสร้างความเดือดร้อน 

อย่าลงโทษ ก่นด่าโชคชะตา เพียงเพราะตัวเราเอง “ไม่สวย” ความสวย…อาจทำให้ใครหลายคนประสบความสำเร็จในชีวิตได้อย่างง่ายดายก็จริง สวยสร้างความสำเร็จได้ แต่…สวยไม่ได้สร้างสุขที่ยั่งยืน 
สวย…ไม่ช่วยเรื่องความรัก คนสวย…ไม่ได้สุขกันทุกคน บางครั้งอาจมีเรื่องให้ทุกข์มากกว่าเราด้วยซ้ำ เพราะเมื่อผ่านวันเวลาที่เราเลิกแคร์หน้าตามาแล้ว เราจะรู้คำตอบเองว่า…ชีวิตนี้แท้จริงแล้วเราต้องการอะไร?

เราใช้ชีวิตร่วมกับใคร เป็นเรื่องข้างในล้วนๆ การดำเนินชีวิตแต่ละวันของเรา ผ่านความขัดแย้ง ชิงชัง ซาบซึ้ง ผูกพัน รักใคร่ ริษยา ล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องของพฤติกรรม นิสัย สันดานส่วนตัว ที่ไม่เกี่ยวกับหน้าตาเลย ความสุขที่แท้จริงในชีวิต ความสวย…กลับช่วยไม่ได้  

เลิกตัดพ้อต่อว่าตัวเองหน้ากระจก จงวัดความสวยจากความพึงพอใจของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นหน้าตาหรือการแต่งตัว เติม เสริมให้พอดี พอเหมาะกับตัวเอง ใครจะไปศัลยกรรม ใครจะไปเหลาหน้า

ก็แล้วแต่วิจารณญาณและความพึงพอใจ แต่จงจำไว้ว่า นี่แค่เพียงองค์ประกอบหนึ่งของชีวิต หลังกระจกบานนั้นต่างหาก ที่น่าสนใจ จงมองตัวเองเข้าไปข้างใน ปิดตาแล้วลองมองหาความงามข้างใน คิดซะว่าเราโชคดีแค่ไหนแล้วที่ “ไม่สวย”

อ้าว! ก็เพราะไม่สวย เราเลยเหลือความดีเพียวๆ เลยทีนี้ อันนี้แก้ได้ ปรับได้ ไม่ต้องไปโบ ไปฉีด ไม่เสริม ก็ทำให้เต็มที่ไปเลย ปรับแต่งชีวิตให้ดี ดีได้เต็มเหนี่ยว โฟกัสไปเลย ณ จุดๆ นี้ ดีซะอีก ไม่ต้องแชร์กับความสวย 555″ 

แล้ววันหนึ่งเวลาเรามองเข้าไปในกระจกอีกครั้ง ต่อให้หัวหูกระเซอะกระเซิง หน้ามันเหมือนเพิ่งไปทอดไก่มา ฟันหน้าติดพริก เขียนคิ้วเบี้ยว หัวสิวกำลังจะแตก เราก็ยังยิ้มได้ บางที…การที่เรายิ้ม เราไม่ได้ยิ้มให้กับภาพตรงหน้าหรอกนะ เรายิ้มให้กับชีวิตที่ผ่านมาของเราต่างหาก! 

แล้วเชื่อเถอะว่า…ผู้ชายดีๆ วัดใจกันตอนที่หน้ามันนี่แหละ! 

บทความโดย  “ว.แหวน”

นักเขียนผู้คร่ำหวอดอยู่ในวงการมากว่า 20 ปี เจ้าของผลงานหนังสือที่ตีพิมพ์กว่า 30 ครั้ง ยอดขายกว่า 200,000 เล่ม

เข้าไปพูดคุยทำความรู้จักกันได้ที่ www.facebook.com/Worwaenfanpage